روشهای طب سوزنی

سوزن در طب سوزنی

لغت طب سوزنی از دو لغت لاتین acus به معنای سوزن و لغت puncture به معنای فرو کردن مشتق می گردد . بنابراین لغت acupuncture به معنای سوراخ کردن با سوزن می باشد . همان طور که قبلا ً توضیح داده شد هدف طب سوزنی تنظیم و نرمال کردن جریان چی می باشد .تا یین و یانگ ( حالتهای مردانه و زنانه ) به حالت متعادل پویای خود بازگردند . هدف طب سوزنی برطرف ساختن علائم بیماری بوسیله درمان آنها می باشد . متخصص طب سوزنی می بایست دلیل اصلی بیماری را رفع نماید با پیشرفت پروسه درمان علائم بیماری نیز برطرف می گردند . البته یافتن دلیل اصلی بیماری مستلزم داشتن مهارت زیادی است . متخصص طب سوزنی می بایست وظیفه و نقش هر نقطه را بشناسد و تعامل آن با دیگر نقاط را نیز دریابد . سپس پس از تشخیص بیماری برای نحوه درمان برنامه ریزی می کند . یک متخصص با تجربه برای ایجاد توازن در جریان چی از حداقل سوزن ممکن استفاده می کند . اکثریت بیماران به 10 تا 15 سوزن نیاز دارند اما گاهی اوقات تنها یک سوزن هم کفایت می کند .

ابزارهای اولیه طب سوزنی تکه های تیز استخوان یا سنگ به شکل پیکانهای نوک تیز بودند . بعد ها از اشیاء تیز سفالی استفاده می شد . سوزنهای اولیه مورد استفاده در طب سوزنی از جنس بامبو یا استخوان بودند که نسبتا ضخیم تر بودند  و فرو کردن آنها در بدن دردآور بود . علیرغم نداشتن اطلاعات در زمینه استرلیزه کردن قبل از قرن 19 بسیار تعجب برانگیز است که طب سوزنی به ندرت موجب بروز عفونت می گردد . چرا که طب سوزنی سیستم ایمنی بدن که مکانیسم های حفاظتی بدن را افزایش می دهد را تحریک می کند  .

با ورود عصر آهن و برنز نوع بعدی از سوزنهای مورد استفاده سوزنهایی فلزی بودند . با پیشرفت هنر متالوژی انواع مختلفی از سوزنها ساخته شد . سوزنهای اولیه از جنس آهن ، مس ، برنز ، نقره و طلا بودند . در آن موقع که neiching نوشته می شد 9 نوع سوزن در طب سوزنی مورد استفاده قرار می گرفت . این سوزنها بسیار شبیه سوزنهای امروزی نازک و ظریف بودند و برای درمانهای روتین مورد استفاده قرار می گرفتند . سوزنهایی که سر پیکان دار داشتند برای خراش دادن نقاط استفاده می شدند .

سوزنهای کند و گرد برای طب سوزنی استفاده می شدند . برای برش دادن کورکهای باز و دمل ها از چاقوی های جراحی شبیه سوزن استفاده می شد. برای فرو کردن در مفاصل سوزنهای سنگین تر و بزرگتر در دسترس بود  و زمانی که نقاط در عمق پوست قرار داشتند از سو.زنهایی با طول بیشتر و بلندتر استفاده می شد .

هنگامی که نیاز به محرک طولانی مدت داریم  از سوزنهای کوچک به شکل پونز برای فرو کردن در قسمت گوش استفاده می کنیم . در صورتی که بیمار تب بالایی داشته و یا اینکه به کما رفته باشد برای ایجاد خونریزی از سوزنهای سه جهته استفاده می شود . خارج شدن چند قطره خون از نقاط طب سوزنی تب شدید را پایین می آورد و تشنج ها را متوقف می کند و بدون هیچ درمان دیگری در طی چند دقیقه به حالت هوشیاری بر می گردد . سرانجام برای ضربه زدن پوست در قسمت نقاط طب سوزنی از سوزنهایی که به نام سوزنهای هفت ستاره مشهورند استفاده می شود . این سوزنها  اساسا ً برای درمان بیماریهای پوست ، کودکان ، افراد مسن  و بیمارانی که از سوزن می ترسند کارایی دارد.

بعضی از متخصصین طب سوزنی ادعا می کنند که سوزنهای ساخته شده از جنس طلا و نقره خاصیت های درمانی خاصی دارند . این سوزنها گران هستند و بنابراین اغلب دوباره تیز و صاف شده و مو

انواع سوزن در طب

رد استفاده قرار می گیرند . متاسفانه پروسه تیز کردن سوزنها کاری سخت و وقت گیر است . بر طبق تجربیات خودم سوزنهایی که از جنس فولاد ضد زنگ هستند کارایی اشان به مانند سوزنهای دیگر است .

سوزنهایی که از دو فلز ساخته می شوند به مانند یک ترموکوپل عمل می کنند  و جریان الکتریسته اندکی تولید می کنند . بنابراین دسته های بعضی از سوزنهای طب سوزنی از فلزاتی چون مس ، طلا و نقره ساخته می شود و خود سوزن از جنس فولاد ضد زنگ ( استیل ) ساخته می شود . دسته سوزنهایی که از جنس مس و نقره هستند در طول  نگهداری و استفاده اکسیده می شوند  و در نتیجه رسنانایی الکتریکی آنها را کاهش می دهد و باعث می شود برای تحریک الکتریکی قابل استفاده نباشند .

درمان بوسیله طب سوزنی: درد دارد یا تسکین درد  می کند؟

یک سوزن متوسط اندکی کلفت تر از موی انسان است  بنابراین فرو کردن آن در بدن دردی نخواهد داشت . اکثریت بیماران از دیدن تصاویری که متخصص طب سوزنی سعی  در فرو کردن سوزنهای ضخیم و بلندی در بدن بیماران دار از انجام طب سوزنی  منصرف می شوند . و این موضوع از این سوء تفاهم که طب سوزنی دردآور است ناشی می گردد . هم چنین سوه تفاهمی دیگری هم هست که سوزنهای طب سوزنی مانند تزریق آمپول دردناک هستند . بین سوزنهای طب سوزنی و آن سوزنهای هیپو درمیک که برای تزریق استفاده می شوند تفاوتهای اساسی وجود دارد .

سوزنهای معمول طب سوزرنی آنقدر نازک هستند که در تصویر و یا تلویزیون دیده نمی شوند . سوزنهایی که برای نمایش نحوه اجرای طب سوزنی استفاده می شوند بسیار کلفت تر از سوزنهای مورد استفاده در طب سوزنی هستند . ضخامت سوزنهای مورد استفاده در طب سوزنی از 0.16 میلی متر تا 0.38 میلی متر می باشد در حالی که ضخامت سوزن آمپول از 0.6 میلی متر تا 2 میلی متر ( که  به هنگام خون گیری استفاده می شوند )  است . نوک یک سوزن طب سوزنی مخروطی و کله قندی شکل است  که اجازه می دهد بافت را سوراخ کند و بدون وارد آوردن هیچ گونه آسیبی فیبرها را از ماهیچه جدا می سازد . به همین طریق به هنگام درآوردن سوزن فیبرهای جدا شده در اطراف سوزن بسته می شوند  و مانع از خونریزی می گردند .

در مقایسه سوزنهای مورد استفاده برای تزریق نوک تیزی دارند و با ورودشان به داخل پوست یک حلقه کوچک از گوشت را می برند . این حقیقت برای انجام بیوپسی با سوزن در جهت تشخیص سرطان استفاده می شود . هم چنین سوزنهای تزریق سوراخی دارند که از طریق آن مایه مورد تزریق خارج می شود .  زمانی که دارو تزریق می گردد به سیلندر گوشت فشار وارد می کند و در محلی که تزریق انجام می شود ماده ای دردآور به نام پروستاگلاندین ها آزاد می گردند . فشار دارو در یک منطقه هم موجب بروز درد می گردد .

در طب سوزنی هیچ مایعی تزریق نمی گردد و از آن جایی که سوزنها در وسط شان حفره ای ندارند بسیار نازکتر  از سوزنهای مخصوص تزریق هستند . حسی که به هنگام فرو کردن سوزن طب سوزنی احاسی می شو.د بسیار متفاوت از حسی فرو شدن سوزن تزریق است . در مقایسه با تزریق ، سوزنهای طب سوزنی بوسیله تغییر جریان انرژی در داخل بدن انسان اثر بخشی می کنند . اندازه و ضخامت سوزنهای طب سوزنی تنوع زیادی دارد و طول آنها از 2 میلی متر تا 10 سانتی متر می تواند باشد . از سوزنهای بلند برای افراد چاق و در جاهایی که مثل کفل و باسن که عضله و چربی زیاد است استفاده می شود . عمق فرو شدن سوزن بسته به این که نقطه مورد نظر در چه عمقی قرار دارد از 1 میلی متر تا 10 سانتی متر می تواند باشد .

هم چنین نقاط طب سوزنی بوسیله سوزاندن گیاههای به نام موکسا (moxa ) در بالای آن نقطه تحریک می شوند . نام موکسا از نام ژاپنی آن موگاسا به معنی گیاه سوزاننده گرفته شده است . نام گیاه شناسی این گیاه آرتمیس وولگاریس (Artemis Vulgaris ) است که به موگ ورت مشهور است . قبل از استفاده  با آسیاب کردن برگهای خشک این گیاه آن را بصورت موکسا وول فرآوری می کنند . زمانی که موکسا سوخته می شود بویی شبیه بوی حشیش دارد .

موکسا به دو طریق استفاده می شود . روش اول بطور مستقیم بر روی پوست و روش دوم بطور غیر مستقیم بوسیله یک سوزن ، سیر ، نمک و زنجبیل می باشد . روش مستقیم با سیگار لوله شده موکسا که برای گرم کردن نقطه طب سوزنی از فاصله 1 سانتی متری مورد استفاده قرار می گیرد انجام می شود .

در روش غیر مستقیم یک تکه زنجبیل یا سیر بر روی نقطه مورد نظر قرار داده می شود . سپس موکسا بر روی آن قرار داده می شود و آتش زده می شود . یک روش دیگری هم وجود  دارد که در آن یک گلوله کوچک از موکسا وول را  در سر یک سوزن طب سوزنی قرار داده  و سپس روشن می شود که به سوزن اجازه می دهد این گرما را بطور مستقیم از طریق سوزن به نقطه مورد نظر انتقال دهد . در بیماران دارای دردهاتی شدید شکمی ، فرو رفته در کما یا شوک ، سوزن با نمک پر می شود و یک گلوله کوچک از موکسا بر روی آن آتش زده می شود . اینم کار باعث می شود بیمار در عرض چند دقیقه بهبود می یابد .

موکسا سرما را متفرق می کند و بنابراین در درمان بیماریهایی چون آرتریت و برونشیت که گفته می شود به دلیل باد و سرما و رطوبت ایجاد می گردند استفاده می شود . هم چنین موکسی باکس شن (Moxibuxtion ) برای درمان برونشیت مزمن ، آسمهای برونشیتی ، اسهال مزمن و آرتریت و شرایط دیگری که بیمار به طب سوزنی با سوزن جواب نمی دهد مورد استفاده قرار می گیرد . مواد بسیار دیگری به جای موکسا امتحان شدند اما به نظر می رسد که هیچ کدام اثر موکسا را ندارند .

منبع:drabdoli.com