درمان سندرم خستگی مزمن (CFS) با طب سوزنی

اگر همیشه دچار خستگی شدید هستید که پس از استراحت برطرف نمی شود، شما مبتلا به سندرم خستگی مزمن یا CFS هستید؛ اختلالی ناتوان کننده که علت آن به خوبی مشخص نشده و عفونت ویروسی و انواع استرس و … از دلایل احتمالی بروز این مشکل هستند. شیوع این بیماری در زنان 40 تا 50 سال بیشتر است.

علل سندرم خستگی مزمن

همانطور که در بالا گفته شد، منشأ این بیماری ناشناخته است و امروزه ویروس ها، ضعف سیستم ایمنی، استرس و اضطراب و عدم تعادل در هورمون ها و نیز علل ژنتیکی از جمله دلایل این بیماری هستند.

علائم
علائم این بیماری بسته به افراد مبتلا و شدت وضعیت آن متغیر است. شایع ترین علامت آن، خستگی شدید است، بطوریکه موجب ایجاد اختلال در فعالیت های روزانه فرد می شود. این خستگی باید به مدت حداقل 6 ماه طول کشیده باشد و با استراحت رفع نگردد.
سایر علائم عبارتند از:
• ضعف حافظه یا تمرکز
• عدم احساس شادابی پس از خواب شبانه
• بی خوابی مزمنی (و سایر اختلالات خواب)
• درد عضلانی
• سردردهای مکرر
• درد مفاصل بدون قرمزی یا تورم
• گلو درد مکرر
• حساس شدن و متورم شدن غدد لنفاوی در ناحیه گردن و زیربغل
همچنین، فرد ممکن است پس از فعالیت بدنی یا ذهنی، احساس خستگی شدید کند و تا بیش از 24 ساعت پس از فعالیت، این حالت ادامه یابد. گاهی اوقات، افراد ممکن است به صورت دوره ای مبتلا به CFS شوند، یعنی بعضی دوره ها احساس بدتری داشته باشند و بعضی دوره ها مجددا احساس بهتری داشته باشند. گاهی اوقات، علائم به طور کامل از بین می روند، اما همچنان ممکن است دوباره عود کنند.

عوامل خطر
این بیماری بیشتر در میان افراد بین 40 تا 50 سال شایع است و زنان نسبت به مردان حداقل دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به آن هستند. ژنتیک، آلرژی ها، استرس و عوامل محیطی نیز خطر ابتلا به آن را افزایش می دهند.
طب سوزنی با تحریک سیستم عصبی، باعث آزاد شدن نوروترانسمیترها می شود. تحریک برخی نقاط طب سوزنی بر نواحی مغز تاثیر می گذارد که باعث کاهش حساست به درد و استرس می شود، ریلکسیشن را بهبود می بخشد و مغز تحلیلی را غیرفعال می کند که عامل بی خوابی است.
طب سوزنی برخی علائم سندرم خستگی مزمن، مانند درد اسکلتی عضلانی، سردرد، مشکلات خوابی، خستگی و افسردگی را از طریق مکانیسم های زیر تسکین می بخشد:
• تحریک اعصابی که در عضلات و سایر بافت ها قرار دارند و موجب آزاد شدن آندورفین ها و سایر فاکتورهای نوروهومورال (عصبی هورمونی) می شود و پردازش درد در مغز و نخاع را تغییر می دهد.
• تحریک نورونهای اوپیودرژیک که موجب افزایش غلظت بتا اندورفین و تسکین درد می شود
• کاهش التهاب از طریق افزایش فاکتورهای ایمنی و عروقی
• کاهش سفتی عضلات و بهبود حرکت مفاصل با افزایش جریان خون موضعی که منجر به کاهش تورم و درد می شود.
• بهبود کیفیت خواب از طریق افزایش ترشح ملاتونین آندوژن شبانه